|
Hjarteleg velkomne til
Jon Fosse-dagane
i Strandebarm 14-16 august 2009
”Stadig fjernare bort. Fjernare
og stadig nærmare”
”Klangen frå Strandebarm ligg i botnen av alt eg skriv. Haustmørkret. Tolvåringen som går på ein smal bygdaveg. Vinden, regnet som piskar, fjorden slår. Eit einsleg hus med lys i vindauge. Kanskje kjem det ein bil. Dei tinga der ligg i botnen av alt eg skriv.”
Jon Fosse.
ho står i sitt eige mørker
ho står i sitt eige lys, ho står på ein bakke
ho står og ser seg rundt, ho står og held på ein pose
ho opnar posen og ho ser seg rundt, ho tar ein neve
med brødbitar opp ifrå posen, ho ser seg rundt
og sauene kjem, dei kjem ifrå kvar sin kant
sauene, lamma, sjølv verane kjem
dei spring imot henne, ho står med handa full
av brød i bitar ho deler litt ut og dyra et ho byrjar så gå
og dyra følgjer etter ho står i sitt eige lys ho går føre
og sauene kjem etter og rundt seg har ho sauene
(og over det heile er hennar, så uforfalska, klåre lys)
dikt-1986-2000
| 
